sobota, 18 kwietnia 2009

Stan Borys - Jaskółka uwięziona

Stan Borys to legenda polskiej piosenki. W 1965 roku współzałożyciel zespołu Blackout, od 1968 roku związany z formacją Bizony. Karierę solową rozpoczął w 1969, wydając swój pierwszy album.
Za utwór „Jaskółka uwięziona” zdobył Bursztynowego Słowika na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie oraz Nagrodę Dziennikarzy wraz z I miejscem Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu 1973 roku. Zwycięzca Olimpiady Piosenki w Atenach, nagradzany na festiwalach piosenki we Francji, Irlandii, Belgii, Wenezueli.
Nagrał 15 płyt, występował w tysiącach koncertów oraz widowiskach teatralnych i programach telewizyjnych. Jego piosenki przeszły do historii muzyki polskiej. Wśród nich te niezapomniane to „Anna”, „To ziemia” czy właśnie „Jaskółka uwięziona”, którą dziś proponuję posłuchać.



Stan Borys - Jaskółka uwięziona
muzyka: Janusz Kępski
słowa: Kazimierz Szemioth

Jaskółka czarny sztylet, wydarty z piersi wiatru
Nagła smutku kotwica z niewidzialnego jachtu.
Katedra ją złowiła w sklepienia sieć wysoką
Jak śmierć kamienna bryła, jak wyrok naw prostokąt.

Jaskółka błyskawica w kościele obumarłym
Tnie - jak czarne nożyce lęk, który ją ogarnia.

Jaskółka siostra burzy, żałoba fruwająca
Ponad głowami ludzi, w których się troska błąka.
Jaskółka znak podniebny, jak symbol nieuchwytna
Zwabiona w chłód katedry przestroga i modlitwa.

Nie przetnie białej ciszy pod chmurą ołowianą
Lotu swego nie zniży nad łąki złotą plamą.
Przeraża mnie ta chwila, która jej wolność skradła.
Jaskółka czarny brylant, wrzucony tu przez diabła.

Na wieczne wirowanie, na bezszelestną mękę
Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie piękna
Na wieczne wirowanie, na bezszelestną mękę
Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie piękna.

Na gniazda nie zaznanie, na przeklinanie - piękna.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz